Tja, gisteren nog officieel erkend als ziekte en vandaag toch weer niet; zo snel kan het gaan.
Wat wel duidelijk wordt, is dat er meer onderzoek nodig is en laat ik daar nou mee begonnen zijn.
Vanuit mijn therapeutisch werk onderzoek ik wat de effecten zijn van aandacht en zorg voor de medewerker en hoe hiermee het ziekteverzuim binnen een organisatie beheerst kan worden.
Elke HR-manager zal in zijn/haar organisatie een aantal medewerkers in beeld hebben die het risico loopt om uit te vallen. Ik ben benieuwd hoe er met deze mensen in organisaties wordt omgegaan.
Ik ben ervan overtuigd dat als je als werkgever de signalen van deze mensen oppikt en hen op tijd begeleiding op maat geeft er uitval in de toekomst kan worden voorkomen.
Dit kan in mijn ogen allerlei soorten begeleiding zijn, het gaat erom dat er aandacht is. Dus als het contact met de bedrijfsarts voldoende is, mooi! Als er een regulier-traject gestart wordt, mooi!
Helaas hebben we te maken met wachtlijsten, drukte en tekorten dus is het zaak om op te letten. Zorgen dat medewerkers gehoord, gezien en begeleid worden, zonder dat er teveel druk op de werkgever wordt gelegd (want die heeft het ook weer druk).
Ik heb de afgelopen tijd verschillende werkgevers en HR-mensen gesproken en ik merk dat er grote verschillen in benadering zijn; heel interessant. Ik zet mijn onderzoek voort en volg de WHO met belangstelling.